Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Sed quae tandem ista ratio est? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Cur id non ita fit? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ostendit pedes et pectus.

Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

• Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
• Quod iam a me expectare noli.
• Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
• Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Laboro autem non sine causa; Quid vero? Minime vero istorum quidem, inquit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Iam in altera philosophiae parte.

Si quae forte-possumus.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Satis est ad hoc responsum.

Nulla erit controversia.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Non semper, inquam;

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Quonam, inquit, modo?

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Restatis igitur vos;

Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea.

In schola desinis.

Ea possunt paria non esse.

Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse
fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates
fugiat, sed quia maiores consequatur.

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem
sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Cave putes quicquam esse verius. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quippe: habes enim a rhetoribus; At enim hic etiam dolore. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui
posset.

Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum,
triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi
tertia.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

1. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
2. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
3. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
4. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?

Quae est enim, quae se umquam deserat aut partem aliquam sui aut eius partis habitum aut vini aut ullius earum rerum, quae secundum naturam sunt, aut motum aut statum?

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quod iam a me expectare noli. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Cur post Tarentum ad Archytam? Tum ille: Ain tandem? Quonam, inquit, modo? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quis Aristidem non mortuum diligit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

• Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
• Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
• Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
• Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
• Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
• Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Sit enim idem caecus, debilis.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Confecta res esset. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Sed fortuna fortis;

Sumenda potius quam expetenda.

Eam stabilem appellas.

Haec dicuntur inconstantissime.

Easdemne res?

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Quis negat?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Sedulo, inquam, faciam.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

1. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
2. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
3. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
4. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
5. At multis malis affectus.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? An eiusdem modi? Prioris generis est docilitas, memoria; Scrupulum, inquam, abeunti; Quid enim possumus hoc agere divinius? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.